Chillaxing - Stressing

Selemat siang,

Apa kabar? ;-) En we zijn weer een week verder! Na een heerlijk weekend op Nusa Lembongan moeten we ons nu focussen op de laatste weken school, waarin nog wel het één en ander moet gaan gebeuren (helaas).

Vorige week donderdag zijn Sijana en ik met de boot naar Nusa Lembongan gegaan. Dit kleine eiland ligt ongeveer een half uur varen van Sanur, Bali (met de Fast-boat). Toen we om 10 uur aankwamen, werden we met een soort van golfkarretje over het eiland vervoerd naar onze hotelletjes. Sijana en ik waren op de gok heengegaan zonder iets te boeken dus waren van te voren benieuwd waar we uit zouden komen.. Van andere studenten hadden we wel een aanrader gekregen, dus hebben we ons daar maar lekker naartoe laten rijden. Hobbel de bobbel de bobbel en een kwartier later stonden we bij ons hotel: met een infinity pool dus wij waren meteen verkocht: We're in! Nadat we ons gesetteld hadden hebben we een scooter gehuurd om een ATM te zoeken: er is maar 1 op het eiland dus dat kon niet zo moeilijk zijn dachten we. Nadat we 10 keer weer een andere kant op werden gestuurd zijn we maar naar de haven gereden om wat te lunchen. Onderweg kwamen we meneer Stortbui nog tegen, heerlijk! Ook verbindt een brug de eilanden Nusa Lembongan en Nusa Ceningan met elkaar, die we per toeval vonden. We wouden er wel even overheen om het andere eiland te zien maar toen ik bijna de brug op reed kwamen we erachter dat het zo'n gammele houten brug was. DOEI! Weer teruggereden en uiteindelijk de ATM gevonden die, heel leuk, heel dichtbij ons hotelletje zat.. great! Onderweg zag ik ook nog een mega-lizard, wat meer leek op een mini-komodovaraan, zo groot was die!

De volgende dag gingen we snorkelen rond het eiland Nusa Penida om mantaroggen te spotten. We zouden opgehaald worden om naar de haven te gaan. Guess what?! Dat mannetje kwam met de scooter en het was even de bedoeling om met z'n tweeën bij hem achterop te gaan. Ehhhhh.... Soms zitten mensen hier met de hele familie op één scooter, maar ik vond het wel een beetje raar. Toch maar gedaan, en ik zat heerlijk in het midden. Plakken, zweten en lekker klam, haha! Maar allemaal voor niets: helaas geen mantarog gezien! En de rest van de snorkelplekjes waren ook niet top, steeds wat te diep om te snorkelen. Sijanabanana was teleurgesteld dat we geen mantarog hadden gezien, dus besloten we om de dag erna nóg een keer te gaan. Er is verder eigenlijk ook niet zoveel op dat eiland te beleven, dus why not? Na een hele middag bij de infinitypool te hebben gelegen, wouden we ons douchen en guess what?! al het water op. TOP! Heerlijk zout water in mijn haar en ik kon me twee dagen niet douchen.
's Avonds zou ik nog even skypen met de familie: papa, mama, Mark, Jorieke, Oma, Bas en de twee Aussie's Henk en Harma. HELAAS had de wifi het op één of andere manier gemunt op mij, waardoor dat feestje dus níet doorging. Ik baalde als een stekker, omdat Bas, Oma, en Henk en Harma die dag allemaal tegelijk bij ons thuis waren en ik had me daar echt op verheugd. Heel vervelend, maar zo gaat dat soms op zo'n eiland. Het is en blijft primitief! ;-)

De volgende dag wéér vroeg eruit (we dachten dat het een relax weekend zou worden maar nee hoor, elke dag om half 7 eruit..) om weer met een gammel maar typisch Balinees bootje naar Manta Bay te gaan. Toen we aankwamen waren er al meer snorkelaars en een man in een andere boot zei dat er een mantarog zwom! Hup, snel erin en ja hoor, daar was dan eindelijk een rog. Zo groot! Ik vond het ook nog best eng, dicht bij allemaal kliffen en toch in de diepe, open zee. Later kwam er nog een mantarog en toen was het feestje wel compleet. Twee grote animals van elk minstens 2 meter breed die vlak onder je zwemmen, wauw! Indrukwekkend, maar toch beviel daarna het zonnen op de boot terwijl de rest nog aan het snorkelen was mij ook wel ;-)
Smiddags nog weer gezond en daarna was het alweer tijd om met de boot terug te gaan!

Vanaf deze week is het weer hard aan de bak, want we hebben nog wel wat dingen te doen voor school! Het projectplan moest afgemaakt worden deze week, en een CBL presentatie moet nog gemaakt worden, een client meeting moet voorbereid worden, er moet een script geschreven worden en we hebben nog een toets en een defence.

Vandaag, 18 maart, is het nog precies 100 dagen tot ik er weer ben! Woehoe, mensen bereid je maar vast voor ;-) Nog 100 dagen voordat ik mijn lieve familie weer zie, mijn kat Minoe, mijn vriendinnen en most importantly: mijn lieve vriendje! Ik heb nu 1/3 gehad en de tijd vliegt nu écht voorbij in deze laatste weken. Jammer, maar ik heb ook wel weer zin in een nieuwe uitdaging. And besides, als ik in Thailand ben ben ik over de helft, yes!

Liefs XOXO